એક દિવસ એક ગરીબ સાધુના ઘરે ગયો અને તેને સાધુના બારણો ખખડાવ્યા. સાધુએ જ્યારે બારણુ ખોલ્યુ તો ગરીબને જોઈને અંદર ગયો અને તેના માટે કઈક લેવા ગયા પણ સાધુના ઘરમા ગરીબને ખવડાવવા કોઈ પણ વસ્તુ ન હોતી.
ત્યારે જઈને સાધુએ રસોડામા થી એક વાસણ ઉપાડ્યો અને ગરીબને આપી દીધું. તે વાસણ લઈને ગરીબ આગળ ગયો. જ્યારે સંતની પત્નીને ખબર પડી કે તેણે ચાંદીના વાસણો દાનમાં આપ્યા છે, ત્યારે તેણે બૂમ પાડી, "તમે શું કર્યું?" જ્યારે સંતે આ સાંભળ્યું, ત્યારે તે ગરીબ માણસ પાસે દોડી ગયો અને કહ્યું કે આ કાચ ચાંદીનો છે. આ ગ્લાસને ઓછી કિંમતે વેચશો નહીં.
થોડા સમય પછી, સંત ઘરે ગયા અને ખૂબ ખુશ દેખાતા હતા. પત્નીએ પૂછ્યું કે તમે વાસણો લાવ્યા છો કે નહીં. પણ તું આટલો ખુશ કેમ છે? સંતે કહ્યું કે નુકસાન ગમે તેટલું મોટું હોય. પરંતુ આપણે ઉદાસ અને નિરાશ ન થવું જોઈએ. હું આ જ વસ્તુની પ્રેક્ટિસ કરું છું.
મેં અજાણતા એ ગરીબ વ્યક્તિને એક મોંઘી વસ્તુ દાનમાં આપી દીધી. પણ આપેલું દાન ક્યારેય પાછું લઈ શકાતું નથી. ભલે મને નુકસાન થાય. પણ મને કોઈ દુ:ખ નથી. આપણે દરેક પરિસ્થિતિમાં ખુશ રહેવું જોઈએ.
વાર્તા નો સાર
આપણને આ વાર્તામાંથી શીખવા મળે છે કે આપણને નુકસાન કે નુકસાન થાય છે. પરંતુ વ્યક્તિએ દરેક પરિસ્થિતિમાં ખુશ રહેવું જોઈએ. નુકસાન ગમે તેટલું મોટું હોય. વ્યક્તિએ હંમેશા ખુશ રહેવું જોઈએ.