Bodh varta in gujarati- જૂની લોકકથાઓ અનુસાર, એક રાજાના રાજ્યમાં દુકાળ પડ્યો હતો જેના કારણે તેને આવક ન મળી. રાજાએ ચિંતા કરવાનું શરૂ કર્યું કે ખર્ચ કેવી રીતે પૂરો થશે અને કેવી રીતે બચત થશે, જેથી ભવિષ્યમાં દુકાળ ન પડે.
એટલું જ નહીં, તેને એ વાતનો પણ ડર હતો કે પડોશી રાજ્યનો રાજા તેના રાજ્ય પર હુમલો કરી શકે છે. એકવાર તેણે પોતાના રાજ્યના કેટલાક મંત્રીઓને તેની વિરુદ્ધ કાવતરું કરતા જોયા. આ કારણે રાજાને ઊંઘ પણ ન આવી. તેણે ભોજન પણ બરાબર ખાધું ન હતું. શાહી ટેબલ પર સેંકડો વાનગીઓ રાખવામાં આવી હતી. પણ રાજા તો એકાદ-બે મોઢે જ ખાતો.
એક દિવસ રાજાએ શાહી બગીચાના માલિકને ડુંગળી અને ચટણી સાથે સાત-આઠ જાડા રોટલા ખૂબ જ આનંદ અને સ્વાદ સાથે ખાતા જોયા. તે માળી દરરોજ ખુશ હતો.
જ્યારે ગુરુએ રાજાને કહ્યું કે જો તમને નોકરી કરવી ગમે છે તો તમે નોકરી કરી શકો છો. હું સંત છું અને આશ્રમમાં જ રહીશ. પણ મને રાજ્ય ચલાવવા માટે નોકરની છે. ગુરુએ કહ્યું કે તું પહેલાની જેમ મહેલમાં રહીશ અને સિંહાસન પર બેસીને રાજ્ય ચલાવીશ. આ તમારું કામ છે.
ગુરુએ જે કહ્યું તે રાજાએ સ્વીકાર્યું. પણ રાજાને જવાબદારીઓ અને ચિંતાઓની બહુ પડી ન હતી. રાજ્યના તમામ કામકાજ સરળતાથી ચાલવા લાગ્યા. પાછળથી એક દિવસ ગુરુએ રાજાને પૂછ્યું કે તેની ભૂખ અને ઊંઘની સ્થિતિ શું છે. તો રાજાએ કહ્યું કે હવે મને ભૂખ લાગે છે અને નિરાંતે ઊંઘ પણ આવે છે.
વાર્તાની શીખ
ગુરુએ રાજાને કહ્યું કે જુઓ, બધું પહેલા જેવું જ છે. પણ અગાઉ તમે આ કામને બોજ માન્યું હતું. હવે તમે આ કામને તમારી ફરજ માની રહ્યા છો. આપણું જીવન કર્તવ્ય નિભાવવા માટે જ બનેલું છે. કોઈપણ કામને બોજ ન ગણવું જોઈએ. તમે જે પણ કામ કરો છો, તેને જ તમારી ફરજ સમજો. આપણે ક્યારેય ભૂલવું ન જોઈએ કે આપણે ખાલી હાથે આવ્યા છીએ અને ખાલી હાથે જ જઈશું.