કબીરના દોહા

બડા હુઆ તો ક્યા હુઆ, જૈસે પેડ ખજૂર

પંથી કો છાયા નહી ફલ લાગે અતિ દૂર

દુ:ખમે સુમિરન સબ કરે ,સુખમે કરે ન કોય ,

જો સુખમે સુમિરન કરે ,દુખ કાહે કો હોય .

બુરા જો દેખન મેં ચલા બુરા ન મિલિયા કોય ,

જો દિલ ખોજા આપના, મુજ્સા બુરા ન કોય.

ચીન્તાસે ચતુરાઈ ઘટે, દુખસે ઘટે શરીર,

પાપ સે ઘટે લક્ષ્મી ,કહ ગયે દાસ કબીર.

સાઈ ઇતના દીજિયે ,જામે કુટુમ સમાય ,

મેં ભી ભૂખા ન રહું, સાધુ ન ભૂખા જાય.

મેરા મુજમે કછુ નહિ, જો કુછ હૈ સો તોર,

તેરા તુજકો સૌપતે ,ક્યા જાયગા મોર.

માટી કહે કુમ્ભારકો ,તું ક્યા રોન્દે મોય ,

એક દિન ઐસા આયગા ,મેં રોન્દુગી તોય.

કસ્તુરી કુંડલ બસે ,મૃગ ખોજે બન માંહી,

ઐસે ઘટ ઘટ મેં રામ હૈ,દુનિયા દેખે નાહી.

ચલતી ચક્કી દેખ કર દિયા કબીરા રોય

દુઈ પાટન કે બીચમે સાબુત ભયા ન કોય

પત્થર પુજે હરિ મીલે , તો મૈ પૂજું પહાડ

ઇસસે તો ચક્કી ભલી ,પીસી ખાય સંસાર .

પોથી પઢી પઢી જગ મુઆ, પંડિત ભયા ન કોય

ઢાઈ અક્ષર પ્રેમકા ,પઢે સો પંડિત હોય.

પ્રેમ ન બાડી ઉપજે , પ્રેમ ન હાટ બિકાય

રાજા-પરજા જેહી રુચે, સીસ દેઈ લે જાય.