નાનાએ કહ્યું, "ભાઈ, દાદીએ ઘણી વાર કહ્યું છે કે તમે મને પણ તમારી સાથે કોઈક વાર હોટેલમાં લઈ જાઓ."
ગૌરવે કહ્યું, "લઈ તો જઈએ, પણ ચાર લોકોને ખવડાવવાનો કેટલો ખર્ચ થશે?"
યાદ છે, છેલ્લી વાર જ્યારે અમે ત્રણેએ જમ્યા ત્યારે બિલ સોળસો રૂપિયાનું આવ્યું હતું.
હવે આપણી પાસે આટલા પૈસા ક્યાં છે?
પિંકીએ કહ્યું, મારી પોકેટ મનીમાં થોડા પૈસા બાકી છે.
ત્રણેએ મળીને નક્કી કર્યું કે આ વખતે તેઓ દાદીને પણ સાથે લઈ જશે.
આ વખતે મોંઘા પનીરને બદલે મિક્સ વેજ મંગાવીશું અને આઈસ્ક્રીમ પણ ખાઈશું નહીં.
છોટુ, ગૌરવ અને પિંકી ત્રણેય દાદીના રૂમમાં ગયા અને કહ્યું,
"દાદીમા આ રવિવારે બપોરનું ભોજન લેશે, તમે અમારી સાથે આવશો?"
દાદીએ ખુશીથી કહ્યું, "તમે તેને તમારી સાથે લઈ જશો."
"હા દાદી"
રવિવારે દાદી સવારથી જ ખૂબ ખુશ હતા.
આજે તેણીએ તેનો શ્રેષ્ઠ સૂટ પહેર્યો હતો, હળવો મેક-અપ કર્યો હતો અને તેના વાળને નવી રીતે બાંધ્યા હતા.
તેની આંખો પર સોનેરી ફ્રેમવાળા નવા ચશ્મા લગાવો.
તેમના વચલા પુત્રએ આ ચશ્મા બનાવ્યા હતા અને છેલ્લી વખત લંડનથી આવ્યા ત્યારે તેમને આપ્યા હતા.
પણ તે પહેરતી ન હતી, તે કહેતી હતી, આટલી સુંદર ફ્રેમ છે, હું પહેરીશ તો જૂની થઈ જશે.
આજે દાદીએ પોતાને અરીસામાં ઘણી વાર જુદા જુદા ખૂણાથી જોયા હતા અને તેઓ સંતુષ્ટ થયા હતા.
જ્યારે બાળકો દાદીને બોલાવવા આવ્યા ત્યારે પિંકીએ કહ્યું, "વાહ દાદી, તમે આજે ખૂબ જ સુંદર લાગી રહ્યા છો."
ગૌરવે કહ્યું, "આજે દાદીમાએ ગોલ્ડન ફ્રેમના ચશ્મા પહેર્યા છે. શું વાત છે? દાદી, તમે કોઈ બોયફ્રેન્ડને પણ આમંત્રણ આપ્યું છે?"
દાદીમાએ શરમાતા કહ્યું, "અરે."
ચારેય હોટલના સેન્ટર ટેબલ પર બેઠા.
થોડી વાર પછી વેઈટર આવ્યો અને બોલ્યો, "ઓર્ડર કરો."
ગૌરવ બોલવાનો હતો ત્યારે દાદીએ કહ્યું, "હું આજે ઓર્ડર આપીશ કારણ કે હું આજની ખાસ મહેમાન છું."
દાદીમાએ ઓર્ડર આપ્યો - દાલમખાની, કઢાઈ પનીર, મલાઈકોફ્તા, રાયતા વિથ વેજીટેબલ, સલાડ, પાપડ, નાન બટરવાળી અને મિસી રોટી.
હા, ભોજન પહેલાં ચાર સૂપ પણ.
ત્રણેય બાળકો એકબીજા સામે જોઈ રહ્યા.
થોડીવાર પછી ટેબલ પર ભોજન હતું.
ભોજન સ્વાદિષ્ટ હતું,
બધાએ જમ્યા પછી વેઈટર ફરી આવ્યો, "સ્વીટ માટે કંઈક."
દાદીમાએ કહ્યું, “હા ચાર કપ આઈસ્ક્રીમ”.
ત્રણેય બાળકોની હાલત ખરાબ છે, હવે શું થશે, અમે દાદીને પણ ના પાડી શકીએ, તે પહેલીવાર આવી છે.
બિલ આવ્યું,
ગૌરવ તેના તરફ હાથ લંબાવે તે પહેલા,
દાદીમાએ બિલ ઉપાડ્યું અને કહ્યું, "હું આજે પૈસા આપીશ."
બાળકો, મને તમારા પર્સની ચિંતા નથી.
તમારા સમયની જરૂર છે,
તમારી કંપનીની જરૂર છે.
હું આખો દિવસ મારા રૂમમાં એકલો પડીને કંટાળી જાઉં છું.
ટીવી. પણ કેટલું જોવું જોઈએ,
મારે મોબાઈલ પર પણ કેટલી ચેટિંગ કરવી જોઈએ?
મને કહો બાળકો, તમે તમારો થોડો સમય મને આપશો?
આ કહેતાં કહેતાં દાદીનો અવાજ કર્કશ થઈ ગયો.
પિંકી ખુરશી પરથી ઉભી થઈ,
તેણીએ તેની દાદીને તેના હાથમાં લીધી અને પછી તેના ગાલ પર ચુંબન કર્યું અને કહ્યું, "મારા પ્રિય દાદી, અલબત્ત."
ગૌરવે કહ્યું, "હા દાદી, અમે વચન આપીએ છીએ કે અમે દરરોજ તમારી સાથે બેસીશું."
અને નક્કી થયું કે દર મહિનાના બીજા રવિવારે અમે લંચ કે ડિનર માટે બહાર આવીશું અને મૂવી પણ જોઈશું.
દાદીના હોઠ પર 1000 વોટનું સ્મિત દેખાયું,
આંખો ફ્લેશલાઇટની જેમ ચમકતી હતી અને ચહેરા પરની કરચલીઓ ખુશીથી નાચી રહી હોય તેવું લાગતું હતું...-
મિત્રો,
વૃદ્ધ માતા-પિતા કપાસના જેવા છે,
શરૂઆતમાં તેમને કોઈ બોજ લાગતો નથી, પરંતુ વધતી જતી ઉંમર સાથે તે કપાસ ભીના થઈ જવાની જેમ બોજારૂપ થવા લાગે છે. બસ, જીવનનો થાક બોજ જેવો લાગે છે.
વડીલોને સમય જોઈએ છે, પૈસા નહિ.
તેઓએ જીવનભર તમારા માટે પૈસા કમાયા છે - આશા છે કે તમે તેમને વૃદ્ધાવસ્થામાં સમય આપશો.
જો ઝાડ ફળ ન આપે,
તો કોઈ વાંધો નહીં,
પરંતુ છાંયો આરામ આપે છે. ઓમ શાંતિ.
