એવા યુગમાં જ્યારે, ફક્ત એક બટન દબાવવાથી, AI આપણા માટે કંઈ પણ કરવા તૈયાર છે, જેમ કે અલાદ્દીનનો જીની. પછી ભલે તે સુંદર અક્ષરો લખવા હોય, ગણિતની મુશ્કેલ સમસ્યાનું નિરાકરણ હોય, કે પછી પાકના રોગો શોધવા હોય. જ્ઞાન, ગતિ અને તક મેળવવા માટે ફક્ત આંગળી ચીંધવાની જરૂર છે. ભારતના 37 કરોડ યુવાનો માટે, જેમાંથી 65% યુવાનો 35 વર્ષથી ઓછી ઉંમરના છે, આ ટેકનોલોજી તકોથી ભરપૂર ભવિષ્યનું વચન આપે છે. પરંતુ, આ જ ટેકનોલોજી ખોટી માહિતી પણ ફેલાવી શકે છે.
ડિજિટલ વિભાજનને ફરીથી વ્યાખ્યાયિત કરવું
ભારતમાં "ડિજિટલ વિભાજન" હવે ફક્ત કનેક્ટિવિટી સુધી મર્યાદિત નથી. સ્માર્ટફોન અને ડેટા પ્લાન સસ્તા અને સુલભ બની રહ્યા છે, પરંતુ મોટો પ્રશ્ન એ છે કે યુવાનો આ ઉપકરણોનો ઉપયોગ કેવી રીતે કરી રહ્યા છે. શું તેઓ ટેકનોલોજીનો ઉપયોગ શીખવા, સંબંધિત કુશળતા પ્રાપ્ત કરવા, નાગરિક કાર્ય અને રાષ્ટ્ર નિર્માણમાં યોગદાન આપવા માટે કરી રહ્યા છે? અથવા તેઓ સ્ક્રીન વ્યસન, અલ્ગોરિધમિક મેનીપ્યુલેશન અને ખોટી માહિતીનો શિકાર પહેલા કરતાં વધુ બની રહ્યા છે?
વિકાસમાં AI ને તમારા ભાગીદાર કેવી રીતે બનાવશો?
ભારતના યુવાનો હવે કાયમી કચેરીઓમાં પરંપરાગત નોકરીઓનું સ્વપ્ન જોતા નથી. તેઓ વધુને વધુ ગિગ-આધારિત અર્થતંત્રને અપનાવી રહ્યા છે જ્યાં સુગમતા, સ્વાયત્તતા અને વિવિધ કુશળતા મહત્વપૂર્ણ છે. જે એક સમયે અનિશ્ચિત અથવા અનૌપચારિક માનવામાં આવતું હતું તે હવે સંસ્થાઓ માટે કામગીરીનું પ્રબળ મોડેલ બની રહ્યું છે.
શું AI તમારું સ્થાન લઈ શકે છે?
AI એ ઘણા યુવાનોના હૃદયમાં અનિશ્ચિતતા અને ભયની ભાવના પેદા કરી છે. તેઓ આશ્ચર્ય કરે છે, 'શું મશીનો મારું સ્થાન લેશે?' 'શું માનવો માટે કરવા માટે કોઈ નોકરીઓ બાકી રહેશે?' આ ચિંતાના વાસ્તવિક પરિણામો છે, જે કારકિર્દી પસંદગીઓ, માનસિક સ્વાસ્થ્ય અને સંસ્થાઓમાં વિશ્વાસને અસર કરે છે.
