એકવાર વિજયનગર રાજ્યના રાજા કૃષ્ણદેવ રાયના દરબારમાં એક જાદુગર આવ્યો. જાદુગર અનેક કળાઓમાં જાણકાર હતો. તેને પોતાની કલા પર ખૂબ ગર્વ હતો. તેણે રાજાના દરબારમાં પોતાની અનેક કળા બતાવીને સૌના મન મોહી લીધા. તેની જાદુઈ કળા જોઈને રાજા, દરબારીઓ અને મંત્રીઓ ખૂબ ખુશ થયા.
રાજા તેની કળાથી એટલો પ્રભાવિત થયો કે તેણે જાદુગરને ઘણા સોનાના સિક્કા આપીને ઈનામમાં આપ્યા. પરંતુ, દરબારમાં બેઠેલા તેનલીરામ માત્ર તેની ચતુરાઈ જોઈ રહ્યા હતા. જાદુગર દરબાર છોડીને જવાનું શરૂ કરે છે. તે પોતાને સર્વશ્રેષ્ઠ ગણાવતા આ કહે છે. જો કોઈ મારી જેમ જાદુ કરે તો હું જાદુ કરવાનું બંધ કરી દઈશ. એટલું જ નહીં, તે પોતાના અભિમાનમાં એટલો નશો ચડી ગયો કે તેણે કહ્યું, "આ દુનિયામાં મારી સાથે કોઈ સ્પર્ધા કરી શકે નહીં."
દરબારના તમામ મંત્રીઓ તેમની ઘમંડી વાતો સાંભળી રહ્યા હતા. પરંતુ, જ્યારે પાણી માથા ઉપરથી વહેવા લાગ્યું. ત્યાં બેઠેલા પંડિત તેનાલી રામ દરબારમાં ઊભા થયા અને જાદુગરને પડકાર આપ્યા જો તમે જાદુ કે ચમત્કારમાં એક્સપર્ટ છો તો મારી ચેલેન્જ સ્વીકારો અને મારી સાથે જાદુ કરો.
જાદુગરે ઉત્સાહથી માથું હલાવ્યું. તેનાલીરામે કહ્યું, "હું જે પણ પરાક્રમ આંખો બંધ કરીને કરીશ, તે તારે આંખો ખુલ્લી રાખીને કરવું પડશે." શું તમે મારો આ પડકાર સ્વીકારો છો? જાદુગર હા કહે છે કારણ કે તે ગર્વથી ભરેલો છે. તેનાલી રામે લાલ મરચાંનો પાવડર મંગાવ્યો અને આંખો બંધ કરીને લગાવ્યો. થોડા સમય પછી, તેણે તેને નીચે ઉતારી, તેને કપડાથી સાફ કરી અને ઠંડા પાણીથી તેની આંખો ધોઈ.
ઘમંડી જાદુગર તેનાલીરામના પગમાં પડ્યો અને તેના ઘમંડ માટે બધાની સામે શરમ અનુભવવા લાગ્યો. તેનાલીરામની બુદ્ધિમત્તા અને ચતુરાઈ જોઈને રાજા કૃષ્ણદેવરાયે તેને ઘણા સોનાના સિક્કા આપ્યા.
