હજારો વર્ષો પહેલા, ભગવાન બ્રહ્માએ ભગવાન વિષ્ણુના આદેશ પર બ્રહ્માંડની રચના કરી હતી. તે સમયે તેમણે તમામ પ્રકારના જીવો તેમજ મનુષ્યોની રચના કરી હતી. સૃષ્ટિની રચના પછી, બ્રહ્માજી પૃથ્વી પર આવ્યા અને આસપાસ ફરવા લાગ્યા. પછી તેણે જોયું કે સર્વત્ર શાંતિ છે અને કોઈ પણ પ્રકારનો અવાજ નથી. આ બધું જોઈને તેને પોતાના સર્જનથી સંતોષ ન થયો.
પછી તેણે પોતાના કમંડળમાંથી પાણી લીધું અને તેને જમીન પર છાંટ્યું. પાણીના છંટકાવ પછી, પૃથ્વી કંપન પામી અને પૃથ્વીમાંથી ચાર હાથવાળી સુંદર દેવી પ્રગટ થઈ. દેવીના એક હાથમાં વીણા, બીજા હાથમાં વરનો સિક્કો, ત્રીજા હાથમાં પુસ્તક અને ચોથા હાથમાં માળા હતી. બ્રહ્માજીના કહેવાથી ચાર ભુજાઓવાળી દેવીએ પોતાની વીણાથી મધુર નાદ કર્યો, ત્યારે જગતના તમામ જીવોને વાણી મળી.
તે દિવસથી સર્વત્ર મધુર વાણી ગુંજવા લાગ્યા. પક્ષીઓ કલરવ કરવા લાગ્યા, ભમરા ગુંજવા લાગ્યા અને નદીઓ ગર્જવા લાગી. તેની વીણાની મધુરતા સાંભળીને ભગવાન બ્રહ્માએ તેને વાણીની દેવી સરસ્વતી કહી. ત્યારથી તે ચાર હાથવાળી દેવી સરસ્વતી તરીકે ઓળખાવા લાગી.
માઘ મહિનાના શુક્લ પક્ષની પંચમીના દિવસે દેવી સરસ્વતી પ્રગટ થયા હતા, જેને વસંત પંચમી કહેવામાં આવે છે. તેથી જ વસંત પંચમીના દિવસને માતા સરસ્વતીની જન્મજયંતિ તરીકે પણ ઉજવવામાં આવે છે. પુરાણો અનુસાર, ભગવાન શ્રી કૃષ્ણ માતા સરસ્વતીથી પ્રસન્ન થયા હતા અને તેમને વરદાન આપ્યું હતું કે વસંત પંચમીના દિવસે ભક્તો તેમની પૂજા કરશે. આ જ કારણ છે કે આ દિવસે હિન્દુ ધર્મના લોકો દ્વારા માતા સરસ્વતીની ખૂબ જ ધામધૂમથી પૂજા કરવામાં આવે છે.
માતા સરસ્વતીને શારદા, ભગવતી, વીણાવદાની, વાગ્દેવી અને બાગીશ્વરી વગેરે નામોથી પણ ઓળખવામાં આવે છે અને પૂજવામાં આવે છે. સંગીતની ઉત્પત્તિ મા સરસ્વતીથી થઈ છે, તેથી સંગીતના ભજનો ગાતા પહેલા મા સરસ્વતીની પણ પૂજા કરવામાં આવે છે.
વાર્તામાંથી શીખવું:
આ વાર્તામાંથી બોધપાઠ એ છે કે જ્યાં સુધી વ્યક્તિ સંતુષ્ટ ન થાય ત્યાં સુધી પોતાના કામમાં સુધારો કરવાનો પ્રયાસ કરતા રહેવું જોઈએ.
