અહી લકીની મજબૂરી કોઈ એવી નથી કે તે ચોરી ન કરે તો ભૂખે મરી જાય. તે ભૌતિક સુવિદ્યાઓને મેળવવા માંગે છે, તેથી 'બંટી અને બબલી'ની જેમ ચોરીઓ કરે છે. વાર્તામાં કોઈ ખાસ ઉતાર-ચઢાવ નથી. તેથી થોડા સમય પછી ફિલ્મ થંભી ગઈ હોય તેવી લાગે છે. કારણકે એકના એક દ્રશ્યો રિપિટ થાય છે. છતાં નિર્દેશક બેનર્જીએ આ વાર્તાને દિલચસ્પ રીતે પડદાં પર ઉતારવાના પ્રયત્નો કર્યા છે. ખાસ કરીને કિશોર લકીના કેટલાક દ્રશ્યો શાનદાર છે. એક ચોરનું પણ ઘર હોય છે, સંબંધીઓ હોય છે, ગર્લફ્રેંડ હોય છે. અને ચોરીઓને કારણે આ સંબંધો પર શુ અસર પડે છે, તેને મુખ્ય રીતે બતાવવામાં આવ્યું છે. લકી સમાજ માટે ચોર છે, પરંતુ તેનાથી પણ મોટા ચોર છે જેમનું સમાજમાં માન સન્માન છે. આવી જ એક ઘટના દિબાકર બેનર્જીએ મિ. હોંડા અને લકીની વચ્ચે મૂકી છે, જેમા હાંડા લકી નો જ માલ પચાવી પાડે છે. આખી ફિલ્મ પર લકીનો રંગ ચઢેલો છે. દિલ્લીની સાંકડી ગલીઓ અને આલીશાન કોલોનીઓને ખૂબ જ સુંદર રીતે બતાવી છે. ફિલ્મના પાત્રો બિલકુલ અસલ જીંદગીમાંથી ઉઠાવ્યા હોય તેવા લાગે છે.
અભય દેઓલે લકીનું પાત્ર ખૂબ જ સારી રીતે ભજવ્યું છે. પૂરા આત્મવિશ્વાસ અને ઉર્જાની સાથે લકીનુ પાત્ર તેમણે પડદાં પર જીવંત કર્યુ છે. નીતૂ ચન્દ્રાએ સાહસ કરીને મેકઅપ વગર કેમેરાનો સામનો કર્યો છે. પરેશ રાવલે ત્રણ પાત્રો ભજવ્યા છે, પરંતુ તેઓ રંગમાં ન લાગ્યા. જેમાં દોષ નિર્દેશકનો વધુ છે જે તેમનો પૂરો ઉપયોગ ન કરી શક્યા. સંગીતની દ્રષ્ટિએ ફિલ્મ નબળી છે, જેને સંપાદિત કરવાની જરૂર છે.
ટૂંકમાં દિબાકર બેનર્જી સારા પાત્રો હોવા છતાં નબળી વાર્તાને કારણે તેમનો યોગ્ય ઉપયોગ ન કરી શક્યા, જે તેમણે 'ખોસલા કા ઘોંસલા'માં કર્યો હતો.
